Verhuizen

Roddels waaiden al een paar weken lustig in het rond ... maar nu is er bevestiging: we gaan verhuizen!! De Marco Polo van Thomas zal in Abu Dhabi het nodige zand baggeren om het Saadiyat eiland een paar meter op te hogen (van 2m naar 13m als ik me niet vergis). Zojuist een artikel gelezen over dit eiland:

http://www.vrtnieuws.net/nieuwsnet_master/versie2/nieuws/details/070131AbuDhabi/index.shtml

Een eerste Jan De Nul planning zegt dat het project opstart 27 februari en zo’n 9 maand zal duren. Dus diegenen die ons nog in ons stekje in Dubai willen komen bezoeken, jullie zullen je moeten haasten want nog een goeie maand en we wonen in een ander emiraat van de Verenigde Arabische Emiraten. Allez, ongeveeer he, planningen zijn nooit zeker en we moeten natuurlijk eerst een appartement vinden in Abu Dhabi (huizen vind je daar zelden of onbetaalbaar naar verluidt). Positief punt: er zijn rechtstreekse vluchten van Brussel naar Abu Dhabi :)

Afgelopen weekend hebben we ons super geamuseerd. Vrijdag vond namelijk de jaarlijkse Car Rally activiteit van de Belgolux plaats. Echter geen rally in de zin van autoracen, maar wel een zoektocht met raadsels en opdrachten op verschillende locaties in Dubai. Team Al Questa was de naam waaronder Alex, Thomas en ikzelf de dag beleefden. Deserteurs Sven en Sander hebben wat gemist!
De eerste tip leidde ons naar onze startlocatie: aan de kreek, abra (= watertaxi) station Bur Dubai, alwaar we door de organisatoren verwelkomd werden op een lekker ontbijt. Nadat de kilometerstand van de auto genoteerd werd, kon het spel beginnen: eerste enveloppe openen en tip bekijken voor de volgende locatie. We leerden Bur Dubai beter kennen door te wandelen langsheen de souqs, een hindoe tempel, een Iraanse moskee, textiel winkeltjes waaraan wij een T-shirt verkocht hebben ipv gekocht om onze overtocht met de abra te financieren, ... We wisten ook de zeer behulpzame Indiërs en Arabieren te appreciëren voor de hulp bij het oplossen van onze vragenlijsten over oa de Hindoe cultuur, lokale politici en royalties. In Deira (andere kant van de kreek) was het snuiven geblazen, want we moesten raden welke 7 kruiden in de zakjes zaten. Rond de middag hadden de tips ons naar de lunch-locatie gebracht: gasthuis van Besix in Jumeirah. Daar vonden een paar praktische proeven plaats: één game tennis spelen en golf spelen (putten). In de namiddag hebben we – met uitgedund team (Thomas moest namelijk in de namiddag gaan werken :s) – en met de nodige omwegen (bijna 30km meer gereden dan diegene met minst km, aheum) de namiddaglocaties gevonden: lang nagedacht over welke locatie bedoeld kon worden met Jane’s prayers en het Libisch volkslied (bleek achteraf een foutje te zijn), de Majlis Ghorfat gaan zoeken aan zeezijde terwijl die daar niet lag (soms volg je dus beter niet de uitleg van behulpzame Indiërs ;)), .... Gelukkig op het einde toch de voorlaatste locatie zeer snel gevonden zodat we niet als laatste team op de laatste locatie (Stan en Lot’s place) toekwamen. Daar moest nog een praktische proef afgelegd worden: met een onderweg in elkaar geknutseld outfitje een buikdans-act opvoeren. Daarna was het de rest van de avond genieten van ieders belevenissen die dag, de lekkere shoarma’s en pintjes/wijntjes, ... Nogmaals dikke mercie aan het Car Rally team: het was super de max!

Zaterdag, hoeft het nog gezegd... relaxen in de zetel en dvdkes kijken, deze keer geen films, maar seizoen 1 van 24! Deze populaire serie is ook via onze buurvrouw in onze huiskamer terecht gekomen en ik moet zeggen, het is zeer verslavend ... ongeveer 20u (24u min de reclames) bekeken op 3 avonden en 1 dag, aheum! Aangezien het niet aan te raden is om van ‘s morgens tot ‘s avonds voor de teevee te zitten, zijn we ‘s avonds toch nog een frisse neus gaan halen en hebben we onze swing en andere golfvaardigheden getraind. Helaas, mijn eerste 3 golflessen en de doorgeeflessen van mij aan Thomas hebben nog niets opgeleverd... nog steeds sloegen we balletjes het water in!

Zondagavond was er de clash tussen de 2 Jan De Nul voetbalploegen. Kort samengevat: de zogezegd betere ploeg (hoger geranschikt) heeft een 2-0 pandoering om de oren gekregen. De avond werd afgesloten met een gezellig partijtje poolen met Alex, David, Swief en Nico in de Irish Pub.

Musandam

Woensdagavond laat hield ik van onder het fleecedeken de armen wijd opengesperd want ... Thomas kwam toe in Dubai!! JOEPIE!

Van onder het fleecedeken, omdat ik ietwat ziek was (zere keel, verstopte neus, walrussenstem ... het plaatje is duidelijk he). Dat betekende ook dat ik de uitnodiging van Mr Ali Abdalla Al-Muaini en Mr Mohammed Adbulrahman Al-Hamar voor het trouwfeest van hun zoon Mansoor /dochter Zalikha heb moeten afwijzen. Mansoor is de broer van Elham, collega Emirates twee bureaus verder. Aangezien ook 3 andere collega’s geveld waren met dezelfde klachten, zelfs niet opgedaagd op werk, hebben we de trip naar Ajman gelaten voor het was en kan ik jullie voorlopig niet vertellen hoe het er op een lokaal Arabisch trouwfeest aan toe gaat. t Zal voor een volgende keer zijn. Maar helemaal niet getreurd hoor, de troostprijs thuis was fantastisch :)

Donderdag laatste werkdag van de week voor mij. Ware het niet van een meeting met kerel die speciaal van UK naar Dubai overgevolgen was, had ik me ziek gemeld. Nog maar goed en wel op het werk, kreeg ik van manager al te horen dat ik naar huis moest gaan na de meeting. Zogezegd zogedaan, en dus rond de middag terug het bed in. In de late namiddag hebben we Nico en Sylvie een (afscheids?)bezoek gebracht.

Aangezien Thomas nog een paar dagen lokaal verlof had, zijn we er met ons tweetjes een weekendje op uit getrokken naar Musandam, Oman.

De beknopte Wikipedia versie vertelt dat Musandam op het meest noordoostelijke punt van het Arabisch schiereiland ligt en gescheiden wordt van de rest van het Sultanaat Oman door een 100 kilometer brede strook van de Verenigde Arabische Emiraten. Vanwege de fjordachtige baaien en de steile bergen die meer dan 2000 meter uit de zee verrijzen wordt Musandam ook wel ‘het Noorwegen van Arabië’ genoemd. Khasab is de regionale hoofdstad van Musandam (soort provincie in Oman). Het ligt vlakbij de Straat van Hormuz. Khasab staat gekend om haar visserij en geitensmokkel in kleine speedbootjes van en naar Iran. Iran is slechts een goeie 45 km verwijderd van de haven van Khasab. De meeste transport van goederen is naar Bandar-e Abbas (druktste haven van Iran) en de koopwaar zijn veelal sigaretten en electronica. Daarnaast is Khasab ook een toeristische trekpleister voor duiken, berg safaris en dhow cruises rond de fjorden.

Vrijdag zijn we na de nodige stempels en papierencontroles Oman binnengereden en hebben we Khasab verkend: wandeling in de buurt, eventjes een stukje berg beklimmen, een rit off-road richting Dibba met de Mitshubishi Lancer van Veerle totdat we een bord zagen dat je om verder de bergen in te rijden best een 4x4 nodig had en we de “wegen” voor ons steil en kronkeling naar boven zagen gaan ... dus terug naar ons hotel ... langs de luchthaven (vroeger uitsluitend militair, sinds kort ook passagiersvluchten), langs strand ... langs put in de weg die we eerder die dag al gezien hadden ... langs mooie rood/grijze stenen die we eerder die dag al gezien hadden ... hmmmm ... de terugweg is precies veel langer dan de heenweg ... wat over en weer gepraat in auto of de déjà vues dateren van voor ons aankomst in hotel of van na vertrek in hotel naar de bergen .... uiteindelijk langs de kant gaan staan ... en wat bleek ... we waren bijna weer aan de Oman/UAE grens ... ons hotel gewoonweg voorbijgereden ... hahahaha ... de testosteronbron in de auto had dit natuurlijk al veel vroeger in het snotje, maar de oestrogeenbron had net niet de grenspost nodig om overtuigd te worden ... hahahaha... Iets later dan gedacht in het Golden Tulip Resort aangekomen, lekker gedineerd, geluierd en goed geslapen.

Zaterdagochtend vertrok de dhow cruise van Khasab haven naar de fjorden. Ongelooflijk prachtige zichten en landschappen. Moeilijk om in woorden te vervatten en op foto’s weer te geven.
Vergezeld van een paar dolfijnen die naast onze dhow meezwommen, voeren we langs de fjorden en werden we attent gemaakt op het vissersdorpje in de bergen waar de armen een huis van de Sultan krijgen en de kinderen degelijk onderwijs (alles voorzien door Sultan, tot en met laptop per kind toe). We dobberden rond Telegraphic island: een eiland wiens naam komt van wanneer de Britten het gebruikten als telegraaf kabelstation van 1864 tot 1869. De ruïnes van de originele stenen gebouwen zijn er nog steeds. Het gerucht gaat dat de Engelse uitdrukking “going round the bend” (i.e. gek worden) van daar afkomstig is, aangezien je helemaal rond Khor Ash moest gaan om Shamm eiland (eigenlijke naam van Telegraphic island) te bereiken, en bovendien was het een zeer eenzame stationering voor de ongefortuneerde zielen die achterlaten werden op het eiland om het station te bemannen. Nabij Hidden Cove bleef de dhow een tijdje stilliggen zodat je een frisse duik in de zee kon nemen, snorkelen, relaxen op de boot, ... alvorens terug te varen naar Khasab haven.
In de namiddag zijn we terug de bergen ingereden, tot aan het Acacia bos. Op de weg er naartoe zie je enkel bergen en stenen, alles is bar en dor en het is zeldzaam om meer dan 3 bomen tesamen te zien in dit gebied. Maar op het einde van de “weg”, lag het Acacia bos: groene bomen overal! Een ideale plaats om te kamperen, met watertank en speelplein.

Tot zover het wonderschone Musandam.

Vandaag zondag en eerste werkdag voor Thomas. Aangezien het de laaste weken hier gonsde van de roddels, ben ik benieuwd met welk nieuws hij strakjes thuis zal komen. Ik had vandaag nog een dagje congé aangezien de islamieten gisteren nieuwjaar (Hijr) gevierd hebben. Een islamitisch jaar is gemiddeld 11 dagen korter dan het onze. Zij zijn nu ook in 1428 aangekomen!

Foto's Musandam:

luieren aan hotel


uizicht hotel


berg beklimmen


berg beklimmen


off road richting Dibba


offroad richting Dibba


uitzicht dhow cruise


uitzicht dhow cruise


dolfijn naast dhow


fjorden




prachtig landschap


vissersdorpje


op weg naar Acacia bos


Acacia bos


in Acacia boom

Home Alone

Filmkes kijken olé. Dat was het devies wanneer ik deze week ’s namiddags/avonds thuis kwam van het werk. Met een gemiddelde van 2 à 3 films per avond tikte de klok naarstig verder en was het gauw bedtijd!

Gelukkig niet iedere avond thuis voor de buis, want slecht voor de ogen nietwaar. Dus trok ik maandagavond naar de Blue Bar voor de traditiegetrouwe “get together” van de BelgoLux. Een gratis nieuwjaarsdrankje, warme hapjes (vooral de springrolls waren in trek) en gezellig tetteren ... meer moet dat niet zijn!

Woensdagavond haalde ik een gekleurde polo-shirt uit de kast, want afspraak in The Montgommerie Golfclub voor mijn eerste golfles! De laatste keer dat Thomas en ik gaan golfen waren was ons niveau namelijk zo ondermaats dat ik besloten had daar iets aan te veranderen en lessen te nemen.
Instructeurs Luke en Stephen nemen ons beginnertjes op sleeptouw. Luke is een dertiger uit Australië en Stephen een jong baasje uit Ierland, ik schat hem maximum 20 jaar ofzo. We werden verwelkomd met een pakketje: overzicht lessenpakket, notitieboekje, golf gids, een hangertje voor aan je golftas en een voorwerp waarvan ik nog niet weet waarvoor het dient! Na een rit met de caddie naar de teaching area, kon de les van start gaan. Aangezien we totale leken zijn, kregen we eerst uitleg over welke clubs er in een golftas zitten (woods, irons en putter) en wat het verschil is tussen die clubs, zoals het materiaal van het clubhoofd, de lengte van de steel, de hellingshoek van het clubblad t.o.v. het verticale vlak , ... De verschillende onderdelen van een club werden ook benoemd, dus vanaf heden ben ik vertrouwd met de begrippen grip, shaft, clubhead, face, heel, loft, ... . En dan op naar het praktische. Alweer beginnen bij het begin: hoe hou je je club vast en hoe positioneer je je lichaam tov de bal J Klint waarschijnlijk heel grappig, is het ook wel, net peuters die leren hoe ze mooi een vork moeten vasthouden en zonder morsen eten naar de mond brengen, maar soit, de basis moet gelegd worden he. Nog één puntje over de swing, en dan ... balletjes slaan, balletjes slaan en nog eens balletjes slaan! Ik merkte al direct vooruitgang bij mezelf, want slechts 1 airschot geslaan en voor de rest schone weliswaar redelijk strakke ballen met voor een beginner aanvaardbare afstand! Nadien een lekkere warme choco gaan drinken met Sheila - Emirates collega die rechttegenover mij zit - en Helen – lerares aardrijkskunde, wat gaan opwarmen want het was toch frisjes hoor buiten.

Thaise keuken op het menu donderdagavond. Jaib en Marie-Ange Mahibandu, de buren van nummer 20, hadden me uitgenodigd om bij hun te dineren. Jaib is een Thai en Marie-Ange een Française. Ze hebben 2 kinderen Leo en Felix. Leo is 16 en zit op internaat in Birmingham en Felix is 13 en gaat in Dubai naar school. Jaib woonde echter al vanaf zijn 8 jaar in Engeland (daar op boarding school gestuurd) en Marie-Ange heeft op 18-jarige leeftijd Frankrijk voor Engeland geruild. Alvorens hier in Dubai toe te komen, hebben ze wel 15 jaar samen in Thailand gewoond. Heel grappig waren de gesprekken over Thailand die avond. Bleek dat Jaib zijn moederland “haat” en Marie-Ange met heimwee aan Thailand terugdenkt! Redenen waarom Jaib nooit meer naar Thailand wil terugkeren zijn: de mentatliteit (chaos en ongedisciplineerde mensen, ergert zich bv aan motorfietsen op voetpad, vreesde telkens voor zijn armen als hij naar zijn werk wandelde), de corruptie (je kan praktsich iedereen omkopen), feit dat ze economisch niets vooruitgegaan laatste 40 jaar, ... Marie-Ange daarentegen mist de drukte op straat (overal kraampkes waar ze eten verkopen), haar eigen goesting kunnen doen (politiemensen ed.. omkopen als ze haar betrappen op overtreding, ...), haar groot huis en haar vriendinnen natuurlijk, ... Soit, ik heb veel straffe verhalen gehoord over Thailand, die ik toch wel met korrel zout neem, want kroonprins die zuster wil neerschieten en koning die er zich tussenwerpt, Singopore die Thaise overheid omkoopt opdat Thailand 10 jaar zou wachten met het uitbouwen van een grote luchthaven in Bangkok zodat Singopare Aziatisch hub kan worden .... Het was een leuke avond, voor we het goed en wel wisten was het bijna 1u ’s nachts en tijd om ons nest op te zoeken.

Nadat vrijdag de was en de plas gedaan was, hebben Marie-Ange en ik Global Village verkend. Global Village kan je vergelijken met een heuse jaarmarkt, honderden kraampjes, gegroepeerd per land. Zo kon je er producten vinden van 39 landen zoals Afganistan, Kenya, India, Tsjechische Republiek, Marocco, Nepal, Tanzania, Vietnam, Saudi Arabië, Griekenland, ... Maar de waarheid dient gezegd als je 10 paviljoentjes bezocht had, had je het meeste wel gezien, want sommige waren kwamen in alle landen terug, dus het was zeker niet allemaal echt koopwaar uit dat specifiek land. Het tweede deel van Global Village is een heuse kermis met tal van attracties. Ik heb Marie-Ange kunnen overtuigen voor een ritje in het reuzenrad.

Vandaag was een zonnige dag en dus de gelegenheid voor mijn eerste zwemuurke in 2007 in een buitenzwembad. Het water was goed koud (nog steeds gekoeld), dus er werd niet gelanterfanterd maar stevig doorgezwommen! Nadien zalig opdrogen in het zonneke met muziekske. Het leven is mooi nietwaar :)

En nu ... aftellen!! Nog een paar dagskes en dat halfbeslapen bed is verleden tijd... want woensdagnacht/donderdagochtend is mijn ventje ook terug in Dubai.... Jippie!!

Foto's Global Village:

primitieve draaimolen in India

Marie-Ange bij de kraampjes

ingang van Kenya paviljoen

het reuzerad

Marie-Ange in het reuzenrad,

kermis op achtergrond

Veerle in het reuzerad

uitzicht op de kraampjes

Back in town!

Eerst en vooral mijn beste wensen voor 2007 he.

De twee weken in Belgenland zijn voorbij gevlogen. Ik heb er van genoten, het deed deugd en was zeer fijn om familie en vrienden terug te zien. De batterijtjes zijn helemaal opgeladen. Mijn excuses aan diegenen met wie ik niet kunnen afspreken heb, een nieuwe poging in de zomer, of tot in Dubai, want steeds welkom hier ...

De eerste dag van het nieuwe jaar is voor mij begonnen in België en geëindigd ergens tussen Duitsland en Dubai! De Lufthansa vlucht bracht me namelijk op 2 januari rond 6 's ochtends terug in Dubai. Direct een meevaller: aangezien Eid al Adha pas op 30 december plaatsvond, en Emirates personeelsleden daar 3 verlofdagen voor krijgen, waren 31 december, 2 en 3 januari toch geen werkdagen, en dus kon ik rustig bekomen van de reis.

Een klein woordje over de islamitische feestdag Eid al Adha: een moslim moet, als hij/zij daar lichamelijk en financieel toe in staat is, één keer in zijn of haar leven een pelgrimstocht maken naar de heilige stad Mekka in Saoedi-Arabië. De pelgrimstocht, de 'Hajj', is een tocht die een paar dagen duurt. Ze lopen dan langs heilige plekken die iets te maken hebben met de profeten Ibrahim en Mohammed. Moslims die niet op bedevaart zijn, vieren de tiende dag in hun eigen land met het offerfeest. Op dat feest koopt een familie een offerdier en laat het slachten. Zo herinnert dit gebruik aan de liefde van de profeet Ibrahim voor Allah. De profeet Ibrahim vond Allah zo geweldig dat hij bereid was zijn zoon Isma’iel te offeren. Allah verstuurde daarop een schaap dat Isma’iels plaats op het altaar in mocht nemen. Op Eid al Adha gedenken moslims dus deze gebeurtenissen.

Donderdag was het dan een leuk weerzien met de collega's, Marie-Ange de buurvrouw en Jan De Nullers. Donderdagavond kon ik al meteen de voetjes onder tafel schuiven en de dansschoenen aantrekken, want het was company dinner van Jan De Nul. Na wat getwijfel, telefoontjes en overtuigingskracht van JDN vrouwen, heb ik me dan toch vervoegd op het feestje van mijn ventje's bedrijf! Voor de bezorgde blikken van enkele JDNers die zich afvroegen waar Thomas was die avond ... neen, geen boel in het huishouden en neen die arme sukkelaar was niet de hele avond en nacht op de Marco Polo aan het werken ... hij is gewoon nog in België, aan het genieten van zijn dubbel en dik verdiend verlof!

Zo, dat was het voor nu. Tijd om te genieten van een boekje in de zon, onder blauwe hemel en zeker 20 graden!