Thomas en Veerle in Denemarken

vrijdag, augustus 27, 2010

Sebastian

… en zijn belevenissen in zijn eerste 5 weken op deze wereld!

Na 9 maanden intens verlangen werd onze zoon Sebastian op dinsdag 20 juli omstreeks 20u15 geboren te Rigshospitalet, Kopenhagen. Tien vingers, tien tenen, beetje wenen … en dan met grote ogen ons aankijken … dag mama en papa, hier ben ik!
Een goeie 3 uur na de bevalling verlieten we de kliniek en namen we de taxi naar het Barselshotel, een hotel waar pasgeborenen en hun ouders 2 dagen kunnen logeren en waar er 24/7 vroedvrouwen aanwezig zijn. Opnieuw in een nieuwe omgeving en dus keek Sebastian verder wakker rondom zich heen… je eerste 12 uren op de wereld ga je toch niet slapen of eten dacht onze kleine petoet, gewoon kijken en die nieuwe omgeving verkennen! En wij deden hetzelfde … moe of niet … je kunt je ogen niet afhouden van dat kleine wondertje. Onbeschrijflijk hoe gelukkig we beiden waren en zijn…je leeft op een wolk (de clichés zijn waar!).
Vele flinke voedingen aan mama´s borst, vuile pampers, een geslaagde gehoortest, en hielprik later gingen we vrijdagochtend 23 juli naar huis. Home sweet home en sweet it is met ons lief klein schattebolleke erbij!

Sebastian en zijn groeicurve
De naakte gegevens:
- 3.166kg en 50cm: bij geboorte
- 3.300kg: 6 dagen oud
- 3.600kg: 16 dagen oud
- 4.200kg en 56cm: 5 weken oud

Sebastian en Pia
Pia, de fantastische verpleegster die thuis op bezoek komt, vergelijkbaar met Kind en Gezin in België. Bij ieder bezoek zijn we fiere ouders: Sebastian geslaagd voor al zijn testen (leuk die stap- en kruipreflexen), hij groeit goed, kijkt alert rond als hij wakker is, houdt zijn hoofdje al eventjes omhoog met zijn sterke nekspierkes, …niets dan lof en dus een superblije mama en papa!

Sebastian, de alerte en energieke
Al van paar uren na de geboorte toonde hij hoe stevig hij wel is. Hoofdje draaien van links naar rechts … pas de problème! Mama en papa hoeven niet te letten op welke zijde mijn hoofdje ligt als ik slaap, ik draai het zelf wel en zorg zo ervoor dat ik geen afgeplatte zijkant krijg!
Amper 5 dagen oud draait meneer zich alleen van rug naar zijde en terug! Wij geloven onze ogen niet…wat een venteke! Al dat gestommel en gewriemel in de buik … we zien nu waar dat vandaan komt.
Geheel alleen tegen de leuning van de zetel recht staan, jawel en dit lukt des te beter als hij boos is … dan zit er kracht in die beentjes en grijpen de handjes de leuning goed vast!

Sebastian en al de lieve bezoekjes
Preben en Marina waren de eersten en verblijdden ons met een bezoekje in het barselshotel.

Sebastian heeft ondertussen ook al het genoegen gehad om Piotr en Maria, Dries, Liesbeth en “grote” Jonah (11 maand), buurvrouw Rikke, dochtertje Vilma en nichtje Alva (aka de 2 blonde 4jarige meisjes die graag naar Sebastian komen kijken en met zijn knuffels spelen!), onze huisbaas Søren, Marina & Bernhard, Preben & Caroline, Angelique, Liyah en Adil, Isabelle, Adrien en kids Mathurin en Anatol, en Tatiana en Alain te ontmoeten.

En uiteraard de fantastische bezoekjes vanuit België niet te vergeten!
Oma en opa Waregem (aka oparazzi :)), tante Kristine, nonkel Peter, nichtjes Lana, Kari, Cloé en Luca, meme en pepe Wetteren, mama´s tante Laura, nonkel Roger en neef Bart … we vonden het supergezellig en zijn heel blij dat jullie op bezoek gekomen zijn. Tot de volgende he!

U leest het … Sebastian is topattractie nummer 1 in Kopenhagen. En terecht … hihihi … ´t is zo ne grote lieverd! Wij zijn er beiden stekezot van!

Sebastian en uitstapjes
Frederiksberg Have & andere wandelingen int stad: check!
Op restaurant in Frederiksberg en Kopenhagen: check!
Naar supermarkten & shopping mall: check!
In Novasol vakantiehuisje in Præstø: check!
In de auto (zelfs ritten van 100km enkel): check!
Op de bus en metro: check!
Met de pousette in de gietende regen: check!
Op papa´s werk, Mærsk: check!
Op mama´s werk, Novasol: check!

Zoveel nieuwe ervaringen en meestal is hij een superbraaf venteke, maar uiteraard kan hij ook zijn longinhoud gebruiken en keel openzetten ;) of een triestig lipke trekken (dat oh zo schattig is!).

Sebastian en zijn badje
De eerste 2 keren in bad ging dat gepaard met huilen tot … we meneer neerleggen en induffelen in de zachte badhanddoek … oooh seg, zo genieten dan! Zelfs kleerkes aandoen – vaak niet populair – is geen enkel probleem.
Nu is hij het al goed gewoon, geen traantjes meer in het badje, maar wel snoeten trekken … voorlopig nog rustig liggend zonder gespartel en gestamp met benen en voeten.

Sebastian en geluidjes
Buiten de verschillende bleit-melodieën ;) probeert hij ons de laatste dagen te verwennen met kleine oeh´s en aah´s of gelukzalig ho´s. Meer van dat lieve jongen … of van die breed, open mond-zonder-tanden, putje in kaak glimlachen kunnen we ook niet genoeg krijgen. … wat een schattebolleke … *zucht*

Sebastian en het papflesje
Een primeur gisteren! Sebastian dronk zijn eerste afgekolfd borstvoeding flesje bij de papa. Vlotjes … geen seconde protest … fleske volledig uit gesloeberd.

En verder ook nog:

Sebastian en zijn jarige ouders
Augustus is ook de maand waarin wij beiden een jaarke ouder werden. Leuk feestje de 15e met zussie & co en vrienden en de 22e opt gemakske met ons 3kes zalig niets doen na een druk weekje bezoek uit België...familiegeluk, we kunnen er nu van meepraten!

Sebastian en de klinieken in Kopenhagen
Na Rigshospitalet waar hij geboren werd heeft onze kleine vriend ook al kennis gemaakt met Frederiksberg Hospitalet en Bispebjerg Hospitalet. Gelukkig niet omwille van iets met hem, maar wel omdat zijn mama een kleine week na de geboorte op een zonnig terraske van een restaurant door een insect in haar been gestoken werd. Die onschuldige beet ontwikkelde zich een paar dagen later tot een grote rode, warme en harde vlek en nog wat later tot een dikke gezwollen bobbel. Naar de dokter dus! Gewoontegetrouw kijkt onze oh-zo-vriendelijke (grrr) huisarts 1 minuut naar jou, zegt penicilline en hup de deur uit ben je. Maar na een kleine week antibiotica nemen en zalf smeren zag de wonde er nog steeds lelijk uit (niet volgens huisarts uiteraard, zij beweerde steeds dat het er goed uit zag!). Pia - de “Kind en Gezin” verpleegster die op bezoek kwam voor Sebastian – overtuigde me echter dat ik niet goed behandeld werd door mijn huisdokter (geen staal genomen van infectie, mij zonder hulp naar huis sturen terwijl ik al 3 dagen en nachten met hoge koorts rondloop en ook een lief klein petatje heb waar ik moet voor zorgen). Dus moest ik Pia beloven ermee naar spoed te gaan die avond wanneer Thomas thuis was van zijn werk. Zo gezegd zo gedaan … maar ik keerde verbouwereerd terug huiswaarts toen ik op de spoed van Frederiksberg Hospitalet te horen kreeg dat ik de kliniek niet binnenmocht met een onbekende infectie … dwing je huisarts om een staal te nemen en je beter te behandelen was wat ik te horen kreeg! De Deense gezondheidszorg scoort opnieuw slechte punten! De volgende dag belde Pia terug om te horen hoe het nu zat. Ik vertelde dat mijn huisarts me nu een paardenmiddel voorgeschreven had, maar dat ik wel diende te stoppen met borstvoeding als ik dat wou nemen! Alweer nieuwe antibiotica voorgeschreven zonder te weten welke infectie ik juist heb en stoppen met borstvoeding na amper 16 dagen zou echt wel jammer zijn, vooral omdat het zo goed gaat. Nieuwe optie dan: ´s avonds naar de dokter van wacht gaan en eisen dat ze me deftig behandelen (Pia is best!). En gelukkig hadden we daar een verstandige dokter die de situatie serieus nam … en me onmiddellijk liet opnemen in Frederiksberg Hospitalet! Daar waar ik de dag voordien zonder pardon huiswaarts gestuurd werd, was ik nog geen 24uur later patiënt op acute opname afdeling! Na de onderzoeken aldaar kreeg ik intraveneus de juiste antibiotica toegediend. Eindelijk …beterschap in zicht! Ook al was Sebastian een ongelooflijke engel tijdens al die uren (hoe kan het ook anders met zo een superpapa he), waren we toch content om te horen dat ik niet in kliniek moest overnachten maar gewoon 3 keer per dag naar daar diende te komen voor de infuus en bloedafnames. Dus probeerde ik Sebastian zoveel mogelijk thuis te laten bij de papa en alleen naar kliniek te gaan. Wel lichtelijk stresserend… want ook al heb je een afspraak/uur waarop je moet gaan, toch zit je daar eerst gemakkelijk meer dan een uur te wachten tot de eerste verpleegster bij je komt. En de Deense vakbonden zijn hier zo streng dat er een aparte verpleegster is die je bloed moet komen trekken (van labo afdeling), een verpleegster die je baxter mag aanleggen en dan moet ook de dokter zelf nog tijd vinden om bij je langs te komen om naar de vooruitgang van de wonde te kijken, de onderzoeksresultaten en behandeling met je door te nemen. Dus je bent al gauw een paar uren kwijt en dus is het opnieuw tijd voor Sebastian´s volgende voeding! Het ventje sliep gelukkig bijna altijd terwijl ik weg was, slechts 1 keer heeft hij 10 minuutjes letterlijk op zijn honger moeten zitten. Een vlugge manier van een verpleegster om de antibiotica niet met baxter te laten indruppelen maar met een spuit via infuus in ader te doen, leverde een ontstoken ader en pijnlijk linkerhand op … omdat dat namelijk niet mag … grrr … dus nieuwe infuus zetten aan rechterarm en de wijsheid opgedaan om verpleegsters in kliniek duidelijk te maken dat ik zeker antibiotica via baxter moet krijgen. Alweer slechte punten! Ondertussen ook naar Bispebjerg kliniek doorverwezen (specialisten in huidaandoeningen) om de mening van een dermatoloog te horen. Nieuwe onderzoeken en hij was het eens met de gestarte behandeling in Frederiksberg kliniek. Na 4 dagen aan de infuus mocht ik overschakelen op antibiotica pillen …maar liefst 9 per dag. Straffen toebak, maar 5 verschillende dokters (ik was er niet gerust in, wou zeker zijn en genoeg meningen horen!) hebben me verzekerd dat ik nog steeds borstvoeding mocht geven en dat het niet schadelijk was voor Sebastian. De wonde was ondertussen al heel veel verbeterd (het was trouwens infectie van streptokok bacterie voor de geïnteresseerden) dus werd ik uitgeschreven in Frederiksberg Hospitalet en moet ik gewoon nog op controle bezoeken naar Bispebjerg Hospitalet. Naast de lange wachttijden - 1 keer bijna 4 uur moeten wachten … ik zal nooit verstaan waarom ze je een afspraak geven op de acute afdeling… logisch dat het daar druk kan zijn … op afspraak bij een dokter gaan en binnen het uur aan de beurt zijn is onbestaande in de Deense gezondheidszorg - word ik daar goed opgevolgd. Gisteren nog eens op controle en het “gat” in mijn been is bijna dichtgegroeid, maar het zal nog wel paar maanden duren vooraleer het volledig genezen is. Tot zover de slechte ervaringen met de Deense gezondheidszorg. En hopelijk blijft het daarbij … de eerste ervaring met onze nieuwe huisarts (Sebastian moest op controle bij 5 weken oud) is in ieder geval heel positief.

Amai … wat een lange tekst … dat komt er van he als Sebastian zo lang slaapt en zijn mama zo lang laat tokkelen op haar pc´ke!


Heel veel liefs van de happy 3 van Kopenhagen
xxx