Balletje slaan

Vrijdag, het weekend is begonnen.
Ware het niet dat Thomas 's morgens vertrok naar de Marco Polo en pas tegen 15u thuis was.
Zoals meestal na het werk was het tijd voor douchke en wat suffen in de zetel.

Na genoeg gesuf, waren we beiden in de mood om nog eens een nieuw restaurantje uit te proberen. Geleid door de positieve commentaren in Time Out Dubai (een tijdschrift hier), trokken we naar Mosaico, een Italiaans restaurant in Emirates Towers.

Voor de maaltijd nog rap een aperitiefke gedronken met Diego, Maarten en Jeroen.
Twas happy hour voor de dames, dus kreeg Veerle 2 glazen wijn aangereikt. Waarvan Diego met plezier eentje overnam.

Mosaico bleek aan de verwachtingen te voldoen, lekker gegeten!





Zaterdag, uitslapen...

Ware het niet dat om 6u15 de telefoon van Thomas rinkelde.
Ingestelde beltoon van Marco Polo klonk door de slaapkamer.
Dus onmiddellijk alle hens aan dek.
Bleek dat Klaas, de kapitein, zich vergist had en naar Jo, den TD'er, had moeten bellen.
Kan gebeuren. Dus omgedraaid voor nog een 3-tal uurtjes slaap.

Dan de eeuwige vraag:
Wat gaan we vandaag doen?

Kwestie van de ideeën wat te laten opborrelen, besloten eerst maar efkes te winkelen, koken en eten.

Toch, de vraag bleef onvermijdbaar smeken op een antwoord: Wat gaan we doen???

Ten einde raad, nog maar eens Time Out Dubai ter hand genomen.
Het boekske bestaat 5 jaar dus zijn er allerhande promoties:

- poging 1: Telefoontje nr Dubai Autodrome om te karten (snelheid 100 km/u dus deftige karts). Actie was 2 voor de prijs van 1 en 1 free hot lap ter waarde van 300 AED (wat dat ook moge zijn). Echter de dame aan telefoon wist niet echt wat die promotie juist was en wat de voorwaarden waren. Ze zou checken met haar baas en Thomas terug bellen.
Niet dus...

- poging 2: Yuppie worden les 1.
Actie was immers 2 voor de prijs van 1 golf spelen in dubai Montgomerie Golf Club.
Toch eerst efkes getelefoneerd of mensen met zeer beperkte golfcapaciteiten toegelaten werden.
Dit bleek allemaal geen bezwaar aangezien ze over een oefen circuit (academy course) beschikten. Dus wij in auto en hop, voor we het wisten stonden we met een golfclub in onze handen.

Dat we geen professionals waren, kon je al van minuut 1 zien. We kregen immers de vraag welk soort clubs we wilden. Nadat we een minuut lang stom voor ons uitstaarden, hoorden we de opties. Ladies of Mens clubs, right or left handed. Dus aangezien Veerle een Lady is en Thomas toch ook niet echt een stoere vent is, gingen we voor een zak Ladies right handed clubs.
Het ventje die opgebeld werd om een bag of Ladies right handed clubs klaar te zetten voor Mister Thomas kon het toch niet nalaten om te confirmeren dat het wel zeker Ladies clubs moesten zijn.

Na deze introductie hadden we niets meer te verliezen, dus konden we ongegeneerd op de drive range onze eerste balletjes slaan.

Thomas zijn talent kwam het eerst boven drijven, hij kon al een balletje met een mooie boog over een zekere afstand slaan. Alleen week zijn bal telkens nogal ferm naar rechts af. De wind natuurlijk!

Veerle haar slagen bleven eerder laag bij de grond, hoewel ze van tijd tot tijd ook wel een deftige afstand wist te over bruggen.








Na honderden slagen, kilos verzet zand ipv balletjes, en voor Thomas tientallen kapotte Tee's (die stomme kleine houten stokjes die breken bij de minste aanraking van een golfclub) , voelden we ons klaar om ons op de ninehole course te wagen. Efkes afwachten tot er niet te veel volk was en weg waren we.

Hole 1: beide in 2 slagen tot op de green, maar daarna ferm gesukkeld om het balletje in het gaatje te krijgen, bij minigolf gaat da precies toch makkelijker.

Het ging gelijk op tussen ons.

TOT...

... er water lag tussen het beginpunt en de hole...

Thomas begon, het balletje vloog met een mooie boog over het water. Echter ook over het eilandje met de hole, over het water aan de andere kant om ergens bij hole 7 uit te komen.
Mooie slag maar ja...

Veerle dacht van, ik moet niet zo hard slaan om daar te raken, en daarbij, in een boogje vliegt da bij mij toch nooit. Dus Veerle sloeg haar balletje strak het water in. Opnieuw beginnen en strafpunt dacht Thomas al, maar neen, het balletje kwam zo vlak het water in dat het er gewoon op botste en mooi op het eilandje terecht kwam. Veerle kon het balletje 2 slagen later in het gaatje parkeren, terwijl Thomas de verloren situatie niet meer kon recht trekken, en forfait voor deze hole moest geven (we hadden niet zoveel balletjes, dus we konden er geen 35 in het water kloppen)

Bij hole 7 moesten we niet meer over water, maar toch slaagde Thomas er in zijn 2e en laatste balletje het water in te kloppen. Het was niet diep dus kon hij het er uit vissen. Veerle was ondertussen nog verder afstand aan het nemen. Haar strakke slagen gingen telkens mooi de goeie richting uit (Thomas had nog steeds last van die verdomde wind :)) Ook het putten ging Veerle beter af.

Conclusie, beiden zeer zware handicap, maar Veerle heeft Thomas toch enigszins afgedroogd.

Moraal van het verhaal, als man mag je nooit met Ladies clubs spelen ;)






het water: