België & New York

Het is al een goeie 2 maand geleden dat er hier nog eens iets nieuws neergeschreven werd. Wat vliegt de tijd snel...een teken dat we ons geamuseerd hebben he!

Het laatste weekend in augustus werd afgesloten met op zaterdag een afscheidsfeestje bij Thomas´collega Dries & Liesbeth, die nu samen met hun zoontje in Stavanger, Noorwegen wonen. En op zondagnamiddag een cinema-bezoek (Inception), en dat was meteen ook Sebastians eerste keer bij babysitters Marina & Bernhard. Ons 6weken oude sprotje sliep toen we hem achterlieten en was nog steeds in dromenland 4 uur later toen we heel rap terugfietsend en lichtjes geëxciteerd hem terug gingen oppikken! De grote flinkerd.

In de eerste week van september was er de kennismaking met 6 andere Deense meiden en hun baby´s van ongeveer dezelfde leeftijd dan Sebastian. Mødergruppe heet dat, en we komen wekelijks op donderdag samen om te brunchen, kletsen, ervaringen uit te wisselen, of om het met een Deens woord te zeggen, "hygge". Traditiegetrouw is er ook iedere 14dagen op donderdag de Pub Quiz ... en ja hoor, kleine Sebbemans was erbij en heeft gewoon de ganse tijd geslapen. Zo een gemakkelijk en braaf bolleke dat wij toch hebben! Op zaterdag vierden we alle2 de vrijgezellen van Caroline en Preben. Met de meiden (met uitz. van Seb of course) stond een zoektocht door Kopenhagen, rijkelijke brunch, aan-huis-kapper, quiz, opnieuw lekker dineren en dan cafe´kes op het programma. Om iets voor middernacht scheidden onze wegen, zegden Seb en ik de chicks vaarwel, en genoten zij verder van live band optreden in Irish Pub. Thomas en de mannen hadden een heel sportieve dag, waarbij Thomas (trots) iedereen verslaan heeft in het schermen, inclusief de sporty-wereldkampioen karate in zijn categorie-Preben! Gevolg wel dat mijn kepke de volgende dagen als een stijve hark rondliep!

De tweede week van september hield ik jobinterviews voor een kinderoppas (aangezien Deense creche/onthaalmoeder slechts baby´s van minstens 6/7 maand oud aanvaarden). We hebben Danielle gekozen, een Australische vrouw van 30 die een dochterke Edith Rose van 1,5 jaar heeft en op 1km van ons woont. Vanaf november (volgende woensdag!) zal Sebastian dan Engels horen, er een "grote zus" bij hebben, gebarentaal leren (Danielle is logopediste en leert kindjes gebarentaal), en tevens op ´s woensdags met nog andere baby´s/kindjes mogen spelen tijdens de internationale playdate. Verder die week kwamen Sabine & Raphael dineren bij ons en genoten we van fredagsøl bij Thomas´collega Hans. De week werd afgerond met een heerlijke wandeling aan de kalkgroeve in Karlstrup.

Mid september was er dan na lange afwezigheid een offshore periode voor Thomas voorafgaand door 2 dagen cursus in Noorwegen. De ideale gelegenheid om die 2,5 weken met Sebastian naar België te gaan. Sebke moet gevoeld hebben dat er iets gaande was, want had toen voor het eerst de nacht doorgeslapen en dus kon ik goed uitgeslapen de 1100km lange autorit met onze 8 weken oude kleine petoet op achterbank aanvatten. De rit is vlekkeloos verlopen ... nergens file, goed weer, om de 3 uur gestopt voor eten/verversen/wandelingske, geen seconde gebleit in de auto, en vandaar reeds 12,5uur later veilig en wel thuis in België. Su-per-blije gezichten alom ... grootouders voorop en uiteraard stonden ook alle tantes, nonkels, neefjes en nichtjes van Sebastian te popelen om hem in levende lijve te zien. Zelfs enkele groottantes hadden het genoegen en plezier ons klein schattebolleke te zien. Van hier en naar daar, auto in auto uit, het waren drukke 2 weken met veel familiebezoekjes en babybezoekjes bij vriendinen, alsook een kort weekendje weg naar Echternach (Groot Hertigdom Luxemburg) voor de fantastische trouwmis en -feest van Caroline & Preben, alwaar - we vallen in herhaling - Sebke een voorbeeldig bazeke geweest is. Twee oktober landde Thomas dan voor blitsbezoek: blijde gezinshereniging in Zaventem hihi , frietjes van frietkot mmm, op bezoek bij oma en opa Koksijde in revalidatiecentrum (inclusief 4 geslacht foto nemen), bij opa Diksmuide, avondje pinten pakken met uitroepteken maten en dan was het zondag en tijd om terug naar Kopenhagen te rijden. Deze keer met een af en toe neutende Seb op de achterbank ... wat wil je, 2 weken massa´s aandacht en gezichtjes zien de hele tijd, van de ene arm/schoot naar de andere, en dan plots moederziel alleen op de achterbank van de auto gedropt worden... beetje afkickverschijnselen dus! Desalniettemin waren we 12uur later opnieuw thuis in ons appartementje. Home sweet home, maar niet voor lang.

Valiezen werden een weinig later klaargemaakt want op 13 oktober stapten we met z´n 3kes op het vliegtuig. New York ... here we come! Na een prima luchtdoop met tussenstop in Reykjavik, namen we een yellow cab naar ons hotel. Het was een zalige vakantie met wandelingen van ´s morgens tot ´s avonds in aangenaam herfstweer (geen regen, paar dagen zelfs 23 graden en zon). Als echte toeristen deden we de bekende plekken zoals Fifth Avenue, Broadway, Time Square, Financial district met Wall street, NYSE en Ground Zero, Chrysler building, Grand Central Station, South Seaport, Brooklyn bridge, Soho, Meatpacking district, Greenwich Village, Central Park, Rockefeller Center, Empire State Building, Vrijheidsbeeld & Ellis island, Moma, The Met, ... en zoveel meer. Big city lights ... wat een toffe stad. Lekker gegeten ook ...en uiteraard full-time quality family time met ons drieën ... onbetaalbaar ... besef je des te meer wanneer je van dichtbij geconfronteerd wordt met gebroken familiegeluk (rip neef Kris).

Na 9 dagen vlogen Sebastian en ik dan terug naar Kopenhagen, terwijl Thomas nog een weekje langer in de States verbleef, in Boston weliswaar, op cursus aan MIT.

Deze week werd een week van "laaste keer": laatste keer mødergruppe, laatste keer international playdate, laatste keer wandeling+koffieklets tijdens de week met vriendinnen en vooral laatste weekdagen fulltime bij Sebke zijn en genieten van zijn lachjes en gebrabbel ... want maandag 1 november (hier geen feestdag) begin ik terug te werken. Gemengde gevoelens ... dringt tot me door dat ik ons allerliefste kleine schattebolleke 8,5 uur zal missen... potjes borstvoeding zitten in de diepvriezer, spullekes al bij Danielle gebracht ...gelukkig is Thomas maandag en dinsdag thuis, dus blijft Sebastian de eerste 2 dagen bij zijn allerliefste superpapa en pas vanaf woensdag zal hij bij Danielle gaan. U leest het later wel hoe dat verloopt.

Maar eerst is er het ongelooflijk uitkijken naar de thuiskomst van Thomas, die op dit eigenste moment ergens tussen Boston en Reyjavik aan het vliegen is en rond de middag dan zal landen in Kopenhagen. Jippie joepie en hoera (met onzen eerste anniversaire).

Zo, het is al na middernacht, hoog tijd om te gaan slapen, want ben niet zeker of Sebastian dat extra uurke wintertijd zal slapen ... niet dat dat nodig is, al meer dan voldoende dat ons lief zoeteke 11/12 uur aan 1 stuk slaapt ´s nachts, de mama en papa moeten maar zorgen dat ze zelf op tijd in hun bed kruipen he!

Slaapwel.

Sebastian

… en zijn belevenissen in zijn eerste 5 weken op deze wereld!

Na 9 maanden intens verlangen werd onze zoon Sebastian op dinsdag 20 juli omstreeks 20u15 geboren te Rigshospitalet, Kopenhagen. Tien vingers, tien tenen, beetje wenen … en dan met grote ogen ons aankijken … dag mama en papa, hier ben ik!
Een goeie 3 uur na de bevalling verlieten we de kliniek en namen we de taxi naar het Barselshotel, een hotel waar pasgeborenen en hun ouders 2 dagen kunnen logeren en waar er 24/7 vroedvrouwen aanwezig zijn. Opnieuw in een nieuwe omgeving en dus keek Sebastian verder wakker rondom zich heen… je eerste 12 uren op de wereld ga je toch niet slapen of eten dacht onze kleine petoet, gewoon kijken en die nieuwe omgeving verkennen! En wij deden hetzelfde … moe of niet … je kunt je ogen niet afhouden van dat kleine wondertje. Onbeschrijflijk hoe gelukkig we beiden waren en zijn…je leeft op een wolk (de clichés zijn waar!).
Vele flinke voedingen aan mama´s borst, vuile pampers, een geslaagde gehoortest, en hielprik later gingen we vrijdagochtend 23 juli naar huis. Home sweet home en sweet it is met ons lief klein schattebolleke erbij!

Sebastian en zijn groeicurve
De naakte gegevens:
- 3.166kg en 50cm: bij geboorte
- 3.300kg: 6 dagen oud
- 3.600kg: 16 dagen oud
- 4.200kg en 56cm: 5 weken oud

Sebastian en Pia
Pia, de fantastische verpleegster die thuis op bezoek komt, vergelijkbaar met Kind en Gezin in België. Bij ieder bezoek zijn we fiere ouders: Sebastian geslaagd voor al zijn testen (leuk die stap- en kruipreflexen), hij groeit goed, kijkt alert rond als hij wakker is, houdt zijn hoofdje al eventjes omhoog met zijn sterke nekspierkes, …niets dan lof en dus een superblije mama en papa!

Sebastian, de alerte en energieke
Al van paar uren na de geboorte toonde hij hoe stevig hij wel is. Hoofdje draaien van links naar rechts … pas de problème! Mama en papa hoeven niet te letten op welke zijde mijn hoofdje ligt als ik slaap, ik draai het zelf wel en zorg zo ervoor dat ik geen afgeplatte zijkant krijg!
Amper 5 dagen oud draait meneer zich alleen van rug naar zijde en terug! Wij geloven onze ogen niet…wat een venteke! Al dat gestommel en gewriemel in de buik … we zien nu waar dat vandaan komt.
Geheel alleen tegen de leuning van de zetel recht staan, jawel en dit lukt des te beter als hij boos is … dan zit er kracht in die beentjes en grijpen de handjes de leuning goed vast!

Sebastian en al de lieve bezoekjes
Preben en Marina waren de eersten en verblijdden ons met een bezoekje in het barselshotel.

Sebastian heeft ondertussen ook al het genoegen gehad om Piotr en Maria, Dries, Liesbeth en “grote” Jonah (11 maand), buurvrouw Rikke, dochtertje Vilma en nichtje Alva (aka de 2 blonde 4jarige meisjes die graag naar Sebastian komen kijken en met zijn knuffels spelen!), onze huisbaas Søren, Marina & Bernhard, Preben & Caroline, Angelique, Liyah en Adil, Isabelle, Adrien en kids Mathurin en Anatol, en Tatiana en Alain te ontmoeten.

En uiteraard de fantastische bezoekjes vanuit België niet te vergeten!
Oma en opa Waregem (aka oparazzi :)), tante Kristine, nonkel Peter, nichtjes Lana, Kari, Cloé en Luca, meme en pepe Wetteren, mama´s tante Laura, nonkel Roger en neef Bart … we vonden het supergezellig en zijn heel blij dat jullie op bezoek gekomen zijn. Tot de volgende he!

U leest het … Sebastian is topattractie nummer 1 in Kopenhagen. En terecht … hihihi … ´t is zo ne grote lieverd! Wij zijn er beiden stekezot van!

Sebastian en uitstapjes
Frederiksberg Have & andere wandelingen int stad: check!
Op restaurant in Frederiksberg en Kopenhagen: check!
Naar supermarkten & shopping mall: check!
In Novasol vakantiehuisje in Præstø: check!
In de auto (zelfs ritten van 100km enkel): check!
Op de bus en metro: check!
Met de pousette in de gietende regen: check!
Op papa´s werk, Mærsk: check!
Op mama´s werk, Novasol: check!
…
Zoveel nieuwe ervaringen en meestal is hij een superbraaf venteke, maar uiteraard kan hij ook zijn longinhoud gebruiken en keel openzetten ;) of een triestig lipke trekken (dat oh zo schattig is!).

Sebastian en zijn badje
De eerste 2 keren in bad ging dat gepaard met huilen tot … we meneer neerleggen en induffelen in de zachte badhanddoek … oooh seg, zo genieten dan! Zelfs kleerkes aandoen – vaak niet populair – is geen enkel probleem.
Nu is hij het al goed gewoon, geen traantjes meer in het badje, maar wel snoeten trekken … voorlopig nog rustig liggend zonder gespartel en gestamp met benen en voeten.

Sebastian en geluidjes
Buiten de verschillende bleit-melodieën ;) probeert hij ons de laatste dagen te verwennen met kleine oeh´s en aah´s of gelukzalig ho´s. Meer van dat lieve jongen … of van die breed, open mond-zonder-tanden, putje in kaak glimlachen kunnen we ook niet genoeg krijgen. … wat een schattebolleke … *zucht*

Sebastian en het papflesje
Een primeur gisteren! Sebastian dronk zijn eerste afgekolfd borstvoeding flesje bij de papa. Vlotjes … geen seconde protest … fleske volledig uit gesloeberd.

En verder ook nog:

Sebastian en zijn jarige ouders
Augustus is ook de maand waarin wij beiden een jaarke ouder werden. Leuk feestje de 15e met zussie & co en vrienden en de 22e opt gemakske met ons 3kes zalig niets doen na een druk weekje bezoek uit België...familiegeluk, we kunnen er nu van meepraten!

Sebastian en de klinieken in Kopenhagen
Na Rigshospitalet waar hij geboren werd heeft onze kleine vriend ook al kennis gemaakt met Frederiksberg Hospitalet en Bispebjerg Hospitalet. Gelukkig niet omwille van iets met hem, maar wel omdat zijn mama een kleine week na de geboorte op een zonnig terraske van een restaurant door een insect in haar been gestoken werd. Die onschuldige beet ontwikkelde zich een paar dagen later tot een grote rode, warme en harde vlek en nog wat later tot een dikke gezwollen bobbel. Naar de dokter dus! Gewoontegetrouw kijkt onze oh-zo-vriendelijke (grrr) huisarts 1 minuut naar jou, zegt penicilline en hup de deur uit ben je. Maar na een kleine week antibiotica nemen en zalf smeren zag de wonde er nog steeds lelijk uit (niet volgens huisarts uiteraard, zij beweerde steeds dat het er goed uit zag!). Pia - de “Kind en Gezin” verpleegster die op bezoek kwam voor Sebastian – overtuigde me echter dat ik niet goed behandeld werd door mijn huisdokter (geen staal genomen van infectie, mij zonder hulp naar huis sturen terwijl ik al 3 dagen en nachten met hoge koorts rondloop en ook een lief klein petatje heb waar ik moet voor zorgen). Dus moest ik Pia beloven ermee naar spoed te gaan die avond wanneer Thomas thuis was van zijn werk. Zo gezegd zo gedaan … maar ik keerde verbouwereerd terug huiswaarts toen ik op de spoed van Frederiksberg Hospitalet te horen kreeg dat ik de kliniek niet binnenmocht met een onbekende infectie … dwing je huisarts om een staal te nemen en je beter te behandelen was wat ik te horen kreeg! De Deense gezondheidszorg scoort opnieuw slechte punten! De volgende dag belde Pia terug om te horen hoe het nu zat. Ik vertelde dat mijn huisarts me nu een paardenmiddel voorgeschreven had, maar dat ik wel diende te stoppen met borstvoeding als ik dat wou nemen! Alweer nieuwe antibiotica voorgeschreven zonder te weten welke infectie ik juist heb en stoppen met borstvoeding na amper 16 dagen zou echt wel jammer zijn, vooral omdat het zo goed gaat. Nieuwe optie dan: ´s avonds naar de dokter van wacht gaan en eisen dat ze me deftig behandelen (Pia is best!). En gelukkig hadden we daar een verstandige dokter die de situatie serieus nam … en me onmiddellijk liet opnemen in Frederiksberg Hospitalet! Daar waar ik de dag voordien zonder pardon huiswaarts gestuurd werd, was ik nog geen 24uur later patiënt op acute opname afdeling! Na de onderzoeken aldaar kreeg ik intraveneus de juiste antibiotica toegediend. Eindelijk …beterschap in zicht! Ook al was Sebastian een ongelooflijke engel tijdens al die uren (hoe kan het ook anders met zo een superpapa he), waren we toch content om te horen dat ik niet in kliniek moest overnachten maar gewoon 3 keer per dag naar daar diende te komen voor de infuus en bloedafnames. Dus probeerde ik Sebastian zoveel mogelijk thuis te laten bij de papa en alleen naar kliniek te gaan. Wel lichtelijk stresserend… want ook al heb je een afspraak/uur waarop je moet gaan, toch zit je daar eerst gemakkelijk meer dan een uur te wachten tot de eerste verpleegster bij je komt. En de Deense vakbonden zijn hier zo streng dat er een aparte verpleegster is die je bloed moet komen trekken (van labo afdeling), een verpleegster die je baxter mag aanleggen en dan moet ook de dokter zelf nog tijd vinden om bij je langs te komen om naar de vooruitgang van de wonde te kijken, de onderzoeksresultaten en behandeling met je door te nemen. Dus je bent al gauw een paar uren kwijt en dus is het opnieuw tijd voor Sebastian´s volgende voeding! Het ventje sliep gelukkig bijna altijd terwijl ik weg was, slechts 1 keer heeft hij 10 minuutjes letterlijk op zijn honger moeten zitten. Een vlugge manier van een verpleegster om de antibiotica niet met baxter te laten indruppelen maar met een spuit via infuus in ader te doen, leverde een ontstoken ader en pijnlijk linkerhand op … omdat dat namelijk niet mag … grrr … dus nieuwe infuus zetten aan rechterarm en de wijsheid opgedaan om verpleegsters in kliniek duidelijk te maken dat ik zeker antibiotica via baxter moet krijgen. Alweer slechte punten! Ondertussen ook naar Bispebjerg kliniek doorverwezen (specialisten in huidaandoeningen) om de mening van een dermatoloog te horen. Nieuwe onderzoeken en hij was het eens met de gestarte behandeling in Frederiksberg kliniek. Na 4 dagen aan de infuus mocht ik overschakelen op antibiotica pillen …maar liefst 9 per dag. Straffen toebak, maar 5 verschillende dokters (ik was er niet gerust in, wou zeker zijn en genoeg meningen horen!) hebben me verzekerd dat ik nog steeds borstvoeding mocht geven en dat het niet schadelijk was voor Sebastian. De wonde was ondertussen al heel veel verbeterd (het was trouwens infectie van streptokok bacterie voor de geïnteresseerden) dus werd ik uitgeschreven in Frederiksberg Hospitalet en moet ik gewoon nog op controle bezoeken naar Bispebjerg Hospitalet. Naast de lange wachttijden - 1 keer bijna 4 uur moeten wachten … ik zal nooit verstaan waarom ze je een afspraak geven op de acute afdeling… logisch dat het daar druk kan zijn … op afspraak bij een dokter gaan en binnen het uur aan de beurt zijn is onbestaande in de Deense gezondheidszorg - word ik daar goed opgevolgd. Gisteren nog eens op controle en het “gat” in mijn been is bijna dichtgegroeid, maar het zal nog wel paar maanden duren vooraleer het volledig genezen is. Tot zover de slechte ervaringen met de Deense gezondheidszorg. En hopelijk blijft het daarbij … de eerste ervaring met onze nieuwe huisarts (Sebastian moest op controle bij 5 weken oud) is in ieder geval heel positief.

Amai … wat een lange tekst … dat komt er van he als Sebastian zo lang slaapt en zijn mama zo lang laat tokkelen op haar pc´ke!


Heel veel liefs van de happy 3 van Kopenhagen
xxx

Zalige zomer

Het eerste weekend van juli reden we nog eens om en weer naar België, en dit ter gelegenheid van Frederik en Ann-Sofie´s trouw op zaterdag 3 juli. Blije gezichten, een stralend koppel, heerlijk dinner en een goed feestje … perfecte start van een gelukkig leven samen! Nogmaals proficiat!
Uiteraard maakten we ook tijd voor ouders, broers en zus goeiendag te zeggen (althans diegene die in het land waren), pikten we een paar WK matchen mee en hielden we halt bij de plaatselijke frituur ;).
Blij waren we om te zien dat ons huis in België er terug acceptabel en leefbaar uitziet en we wachten af of we kandidaat huurders vinden die door onze verstrengde “screening” geraken!
Met een auto volgeladen met lekkers (lees: Belgische bieren, chocolade en aanverwanten), uitrusting voor nog meer lekkers (lees: een echt Belgisch wafelijzer en een frietsnijder, danku S&C), alweer een grote lading kleertjes voor ons klein petatje (lees: volledige kast gevuld met enkel 0 tot 3 maanden kleertjes en de 3 tot 18 maanden outfits in dozen bewaard, danku P&E) keerden we terug naar Kopenhagen.

En “onze stad” toont zich van zijn beste kant nu we iedere dag schitterend zomerweer hebben en zeer lange, klare dagen. Daarenboven stelt ons klein stamperke het heel goed in de buik en laat hij zijn mama nog steeds toe om alles te doen waar ze zin in heeft: gaan werken, fietsen, shoppen, … en natuurlijk ook stapkes in de wereld te zetten, zoals bijvoorbeeld:

… het vrijgezellenfeestje voor Sabine & Rafael op 9 juli: heerlijke tapas in de Argentijnse Tapas y vinos bar terwijl Jazz bandjes optraden, een lekker ijsje aan Nyhavn en gezellig terrassen aan de nieuwe opera ofte Ofelia Beach

… de BBQ bij Marina en Bernhard vorige zaterdag, waar we genoten van alweer lekker eten in uitstekend gezelschap, en tevens meejuichten toen die Mannshaft zijn laatste wedstrijd won

…afgelopen zondag de WK finale in Berlin bar gaan bekijken en opnieuw konden vaststellen dat Paul de octopus de winnaar juist voorspeld had

… cinema-bezoekje (Shrek 4)

… terrassen op donderdag aan Nyhavn met Mary, Edo, Marieke, Sabine, Apollo en andere Mærsk collega´s

En ook dit weekend nog 2 uitjes op het programma (deze avond etentje bij Sabine & Rafael en morgen apero & hapjes bij ons samen met Pjotr en Maria).

U leest het … wij genieten … en denken dat jullie dat ook doen! Carpe diem!


Tot de volgende,
Thomas, Veerle en ons-reeds-3,300kg-spartelend-venteke-in-de-buik